Het verhaal van Ineke
"Tijdens de chemokuur kreeg ik een longontsteking en sindsdien weet ik hoe het voelt alsof je laatste seconde is gekomen. Toch bleef ik rustig. Aan die ervaring heb ik nu nog steeds veel.
Veel geleerd van het hebben van kanker
Ik ben niet blij dat ik kanker heb gekregen, maar ik heb er wel veel van geleerd. Zo merkte ik dat ik hele goede vrienden heb en dat ik me best wat afhankelijker kon opstellen en wat meer kon ontvangen zonder meteen iets terug te hoeven doen. Ook was ik heel blij met de reactie van mijn partner. Hij nam vrijwel het hele huishouden over en verwende me met lekkere hapjes en drankjes , heel belangrijk in de periode dat ik nauwelijks trek had tijdens de chemotherapie. Daarnaast beantwoordde hij de e-mails van familie, vrienden en kennissen met een regelmatige update van ons wel en wee. Ik heb dit ervaren als een geweldige steun.
In 2014 was Ineke te zien in deze korte film die over Cancer Care Center is gemaakt.
Beeldhouwen in Italië, tussen de operaties in
Na een bevolkingsonderzoek in augustus 2011 kreeg ik de diagnose borstkanker. Ik was er absoluut niet op bedacht en was verbijsterd. Ik had ook niets gevoeld. Waarschijnlijk liep ik er al een tijd mee rond. Ik hoorde het op de dag dat een hele goede vriend van me overleden was in Thailand. Dat was twee keer een enorme schrik op één dag. Ik wist niet goed waar ik het meest van aangeslagen was.
Medisch vond ik het allemaal nog wel meevallen. Tussen de operaties in, ben ik gewoon gaan beeldhouwen in Italië. Wel met het vliegtuig, in plaats van met de auto. Ik heb heel rustig aan gedaan en iets kleins gemaakt. Door de andere groepsleden werd ik heel goed verzorgd, er waren drie andere vrouwen die ook borstkanker hadden gehad, dus ik kon goed mijn verhaal kwijt. Tegelijkertijd hoorde ik ook wel van hen welke complicaties er allemaal kunnen optreden.
Praten met mede-patiënten tijdens de fitness
Na de operatie en bestraling raadde de oncologisch verpleegkundige me aan om fitnessoefeningen te gaan doen bij Cancer Care Center. Het was natuurlijk voornamelijk lichamelijk, maar als je aan die apparaten zit of aan het fietsen bent, praat je toch met mensen. Het was fijn dat er anderen waren met dezelfde geschiedenis. Wat ik bij mezelf en ook wel bij anderen heb gezien, is dat er een enorme boosheid kan achterblijven als je uit die medische molen bent. Ik denk dat Cancer Care Center daar heel veel aan kan bijdragen door activiteiten of gesprekken met lotgenoten te organiseren.”